Gloei Illustratie

Gloei, de podcast

  • Artwork voor aflevering undefined

    Bonusaflevering: Marijke, Querijn & Thomas

    • 11 februari 2022
    • 01:12:48

    Als bonus bij seizoen 1 spreken we met drie jongeren uit het boek Gloei. Marijke (zij/haar) groeide als lesbisch meisje op in een streng christelijke omgeving, Thomas (hij/hem) is een trans masculiene persoon, die eerder openhartig vertelde over de tijd dat de wereld hem niet kende als de jongen die hij is, Querijn (hij/hem) is als professioneel paralympisch zwemmer open over zijn biseksualiteit. We praten over de grootste veranderingen in hun persoonlijk leven van de laatste jaren en over een aantal algemene zaken die de LHBTQIA+-gemeenschap aangaan. En over hondje Pico, natuurlijk.

     

    LINKS

    In Gloei, het boek waar deze podcast uit voortkomt, staan nog achttien andere persoonlijke interviews met jonge LHBTQIA+-jongeren. Meer info en mogelijkheid tot bestellen: https://libris.nl/singeluitgeverijen/boek?authortitle=edward-van-de-vendel/gloei--9789045124537

     

    GEDICHT

    Het gedicht dat Zeno aan het eind van de aflevering voorleest komt ook uit Gloei, het boek. Naast interviews bevat het portretten door Floor de Goede en gedichten door Edward van de Vendel, die hij maakte bij elk van de gesprekken.

    ———

    Elke dag kijk jij mij tevoorschijn.

    Je blikken klikken me aan,

    de jongen die ik in jouw ogen ben

    gaat staan

    en trekt de jongen die jij in mijn ogen bent

    op zijn voeten.

    Of we de geliefden zijn die we moeten?

    Dat weten we niet,

    maar we praten.

    We praten echt.

    We laten, als het filter van de wereld

    weer eens verkeerd over ons heen is gelegd,

    elkaars rust en humeur

    de kleuren

    resetten.

     

    We letten op.

    We letten echt op.

    En natuurlijk stoppen we soms bij het foute fragment,

    zoomen we in op het verkeerde moment,

    en dan zitten we daar,

    mijn half-waargenomen ik,

    jouw scheef-aanschouwde jij,

    twee uit beeld geraakte jongens,

    maar dan vrijen we.

    Dan vrijen we echt.

    Dan vrijen we

    tot we samen verdwijnen

    in het einde van de dag -

    gloeiend

    van elkaars

    oogopslag.